T I P S สำหรับคุณครู
ในหนึ่งสัปดาห์โดยปกติทั่วไปเด็กมักใช้เวลา
- เกือบ 40 ชั่วโมงที่โรงเรียน และอีก 3-4 ชั่วโมงในการทำการบ้าน
- 10-20 ชั่วโมงหน้าจอทีวี คอมพิวเตอร์และมือถือ
- 5-10 ชั่วโมง เล่นกีฬา เล่นกลางแจ้ง หรือทำกิจกรรมพิเศษ
แต่เด็กๆ อาจมีเวลาเพียง 60-90 นาทีต่อสัปดาห์ในการเสริมสร้างจิตวิญญาณ ดังนั้น ขอให้คุณครูทำหน้าที่ของท่านด้วยถือว่าได้รับมอบหมายจากองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่มองข้ามความสำคัญอันยิ่งยวดในการสร้างเด็กๆ ของเราให้รู้จักและรักพระเจ้า
เล่าเรื่องจากพระคัมภีร์ (นางรูธ 2:1-23)
นางนาโอมีและรูธเดินทางมาอาศัยในเมืองเบธเลเฮ็มในช่วงต้นฤดูเก็บเกี่ยวข้าวบาร์เลย์ (ในเดือนมีนาคม-เมษายน) ด้วยความกตัญญู ปรารถนาจะดูแลเลี้ยงดูแม่ผัวของตน นางจึงพูดกับนาโอมีว่า “ขอให้ฉันไปที่ทุ่งนาเพื่อจะเก็บรวงข้าวตกตามแต่ใครจะมีใจกรุณาเถิด”
ภาพที่ 1 นาโอมีตอบนางว่า “ลูกของแม่เอ๋ย จงไปเถิด” เพราะนาโอมีรู้ว่าในธรรมเนียมชาวยิว พระเจ้าเคยบัญญัติแก่โมเสสว่า เมื่อใครเกี่ยวข้าวในนา อย่าเกี่ยวเก็บข้าวที่ขอบนาให้หมด และอย่าเก็บข้าวที่ร่วงตก จงเหลือไว้ให้คนยากจนและคนต่างด้าวบ้าง (เลวีนิติ 23:22)
ดังนั้นนางรูธจึงเข้าไปในนาของโบอาสและออกเดินตามคนเกี่ยวข้าวเพื่อคอยเก็บรวงข้าวที่ร่วงตกพื้น โบอาส ญาติข้างสามีของนางนาโอมีเมื่อเห็นรูธในนาของเขา จึงถามผู้คุมคนงานเกี่ยวข้าวของเขาว่า “หญิงสาวคนนี้เป็นคนของใคร”
ภาพที่ 2 ผู้คุมจึงตอบว่า “เธอเป็นหญิงชาวโมอับ กลับมาจากแผ่นดินโมอับพร้อมกับนาโอมี นางมาขออนุญาตเดินตามคนเกี่ยวคอยเก็บข้าวตกระหว่างฟ่อนข้าว และนางก็มาเก็บข้าวตั้งแต่เช้าจนถึงบัดนี้ และนางได้หยุดพักเพียงหน่อยหนึ่งเท่านั้น”
โบอาสจึงเดินไปหานางรูธแล้วพูดว่า “ลูกเอ๋ย ขอฟังหน่อย อย่าไปเกี่ยวข้าวที่นาอื่นหรือทิ้งนานี้ไปเสียเลย จงอยู่ใกล้ๆ สาวใช้ของฉัน ตาของเจ้าจงมองดูตามนาที่เขากำลังเก็บเกี่ยวกันอยู่ แล้วก็จงติดตามเขาไป ข้าได้สั่งพวกหนุ่มๆ มิให้รบกวนเจ้า เมื่อเจ้ากระหายน้ำก็เชิญไปที่หม้อน้ำ ดื่มน้ำซึ่งคนหนุ่มๆ ตักไว้” นางรูธก้มหน้าลงที่ดินกราบโบอาสแล้วพูดว่า “ดิฉันเป็นเพียงคนต่างด้าว ทำไมท่านถึงมีน้ำใจกับดิฉันอย่างนี้”
โบอาสจึงตอบนางว่า “ทุกอย่างที่เจ้าได้ปฏิบัติต่อแม่ผัวของเจ้าตั้งแต่สามีของเจ้าสิ้นชีวิตแล้วนั้น มีคนเล่าให้ข้าฟังหมดแล้ว เจ้ายอมจากบิดามารดาและบ้านเกิดเมืองนอนของเจ้า มาอยู่กับชนชาติที่เจ้าไม่รู้จักมาก่อน ขอพระเจ้าทรงตอบแทนความดีของเจ้า และขอให้พระเจ้าของชนชาติอิสราเอลซึ่งเจ้าได้เข้ามาพึ่งพิง ทรงปูนบำเหน็จอย่างบริบูรณ์แก่เจ้า”
นางรูธจึงตอบไปว่า “เจ้านายของดิฉัน ท่านมีพระคุณต่อดิฉันมากที่สุดเพราะท่านได้พูดจาปลอบโยนใจฉัน และเมตตาเอ็นดูดิฉันทั้งๆที่ดิฉันไม่เหมาะสมแม้แต่จะเป็นคนใช้ของท่าน”
ภาพที่ 3 เมื่อถึงเวลาอาหารโบอาสก็ยังชวนให้นางรูธมานั่งร่วมวงหักขนมปังจิ้มในน้ำจิ้ม และยังส่งข้าวคั่วให้นางได้กินจนอิ่มหนำ แถมยังมีอาหารเหลือด้วย หลังอาหารเมื่อนางกลับไปเก็บร่วงข้าว โบอาสก็กำชับให้พวกคนงานหนุ่มๆ ให้ดึงรวงข้าวออกจากฟ่อนข้าวทิ้งไว้ให้นางได้เก็บข้าวที่ตกบนพื้น และอย่าว่าหรือไล่นางไปไหน
นางรูธเดินเก็บรวงข้าวที่ตกในทุ่งนาจนถึงเวลาเย็น
ภาพที่ 4 นางได้มัดข้าวเป็นฟ่อนแล้วฟาดรวบรวมข้าวบาร์เลย์ได้ประมาณ 1 เอฟาร์ (ประมาณ 10 กก.) หลังจากนั้นนางก็แบกข้าวและอาหารที่นางมีเหลือกลับบ้านและมอบให้นางนาโอมี แม่ผัวถึงกับเอ่ยปากถามนางรูธว่า “วันนี้ลูกไปเก็บเศษข้าวที่ไหนมา ลูกไปทำงานที่ไหนมา ขอให้คนที่เอาใจใส่ลูกได้รับพระพรเถิด”
นางรูธจึงตอบว่า “ชายที่ให้ลูกเข้าไปเก็บข้าวในนาของเขาชื่อว่า โบอาส”
นาโอมีพูดต่อว่า “ขอพระเจ้าอวยพรแก่ผู้นั้น ชายคนนั้นเป็นญาติคนหนึ่งของเราเอง เขาเป็นญาติสนิทที่มีสิทธิ์ไถ่เราได้”
นางรูธเล่าต่อไปว่า “เขายังบอกกับลูกว่าให้อยู่ใกล้ๆ คนงานของเขาจนกว่าฤดูเก็บเกี่ยวจะสิ้นสุดลง”
นาโอมีจึงเอ่ยว่า “ดีแล้วลูกของแม่เอ๋ย ที่เจ้าจะไปทำงานกับสาวใช้ของโบอาส เกรงว่าถ้าไปยังที่นาอื่น เจ้าอาจถูกคนทำร้ายเอาได้”
แผนการแห่งความรอด
ความรักเสียสละที่รูธมีต่อแม่ม่ายนาโอมี และความเมตตาของโบอาสที่มีต่อรูธหญิงต่างชาติ สะท้อนให้เห็นภาพความรักเมตตาของพระเจ้าที่มีพระคุณต่อชีวิตของครูและหนู ซึ่งเป็นคนผิดบาปสมควรจะได้รับการลงโทษ แต่พระเยซูกลับเต็มใจเสียสละพระองค์เองมาตายบนไม้กางเขนเพื่อคนบาปอย่างครูและหนู หากหนูเชื่อวางใจในพระเยซูแทนที่จะได้รับการลงโทษกลับได้รับของประทานจากพระเจ้าคือชีวิตนิรันดร์ เหมือนกับตอนที่นางรูธพูดกับโบอาสว่า “ข้าเป็นเพียงหญิงต่างด้าว ทำไมท่านถึงมีน้ำใจต่อดิฉันอย่างนี้” พระคุณของพระเจ้าคือสิ่งที่เราไม่สมควรจะได้รับ แต่พระเจ้าหยิบยื่นให้ครูและหนูโดยไม่คิดมูลค่าใดๆ
พระคัมภีร์เกี่ยวข้องกับหนูอย่างไร
ภาพที่ 5 การออกไปเดินเก็บข้าวตกในทุ่งนา อาจดูเหมือนเป็นงานเล็กน้อย ไม่มีเกียรติ แต่การที่นางรูธทำด้วยความกตัญญูและเสียสละตนเองเพื่อดูแลแม่สามีนั้นยิ่งใหญ่มากในสายตาของพระเจ้า หนูสามารถเลียนแบบชีวิตของนางรูธที่รักดูแลครอบครัวของนาง และทุ่มเททำงานที่เขาสามารถทำได้อย่างสุดกำลัง เช่น ถ้าหนูเป็นนักเรียน หนูสามารถตั้งใจเรียนหนังสือและทำการบ้านที่ได้รับมอบหมายอย่างสุดความสามารถของหนูให้เหมือนหนูทำเพื่อถวายพระเจ้า ถ้าหนูช่วยพ่อแม่ทำงานบ้าน หนูก็ควรทำด้วยความตั้งใจและใส่ใจเหมือนทำเพื่อถวายพระเจ้าเช่นกัน (เปิดโอกาสให้เด็กแบ่งปันหน้าที่รับผิดชอบของเขา) พระคัมภีร์สัญญากับเราว่า คนที่ซื่อสัตย์ในสิ่งที่พระเจ้ามอบหมายให้ จะได้รับพระพรมากมาย
ข้อกำหนดในการใช้บทเรียนรูปภาพ เราต้องการให้บทเรียนและรูปภาพประกอบเป็นพระพรสำหรับทุกท่าน ดังนั้นจึงขอความร่วมมือจากท่านที่จะไม่นำไปใช้ในเชิงพาณิชย์ หรือใช้ในทางที่เบี่ยงเบนไปจากวัตถุประสงค์ของเรา
คำถามอภิปราย
- นางรูธได้แสดงความรักกตัญญูต่อนาโอมีอย่างไร?
- ธรรมเนียมของชาวยิวที่พระเจ้าได้บัญญัติไว้เกี่ยวกับการเก็บเกี่ยวข้าวในทุ่งนาคืออะไร?
- นางรูธได้เข้าไปในนาของใคร?
- โบอาสทำอะไรเมื่อพบนางรูธและได้ยินเรื่องราวของเธอกับแม่สามี?
- ความเมตตาของโบอาสต่อนางรูธแสดงให้เราเห็นภาพอะไรเกี่ยวกับพระเจ้า?
- หากหนูเป็นนางรูธ หนูจะช่วยนาโอมีเหมือนที่รูธทำไหม? หรือหนูจะทำอะไรที่แตกต่างออกไป? อย่างไร? (เปิดโอกาสให้เด็กได้ลองคิดวิธีต่างๆ ในการตอบแทนผู้มีพระคุณ)
- หนูประทับใจกับบทเรียนในวันนี้อย่างไรบ้าง?
